پایگاه تحلیلی خبری البرزبان /عبد الصالح شمس اللهی : انقلابی گری در نظر بعضی‌ها مساوی است با تصمیم‌های متهورانه و دوری هرگونه نرمش معقول سیاسانه البته گاه این تهور ظاهری ناشی از ترس از شرایط جدید و خوف از تصمیم‌گیری‌های بزرگ است.

مقام معظم رهبری که انقلابی گری را به معنای درست آن در مکتب امام راحل آموخته‌اند در اواخر دولت دهم و اوایل دولت یازدهم کلیدواژه جدیدی را به اسم نرمش قهرمانانه در ادبیات انقلابی خود ایجاد کردند که حاکی از دور جدید مبارزه در قالبی نوین با جریان استکبار بود در این مرحله قرار بود برای رفع باورهای غلطی چون اعتماد به بیگانه و نیز اثبات بی‌خطر بودن ایران اسلامی برای جامعه جهانی نرمشی نشان داده شود تا در قالب آن‌هم باور غلط اعتماد به امریکا از سطح جامعه جمع شود و هم اعتماد ملت‌ها و دولت‌های حق مدار دنیا جلب شود.

در قالب همین استراتژی دولت یازدهم که داعیه‌دار تعامل با ابرقدرت‌های جهان است اقدام به برگزاری دور جدیدی از مذاکرات نمود که برآیند این مذاکرات سندی بود که موسوم به برجام گردید سندی که برداشت موافقان آن را به دو گونه می‌توان ترسیم کرد برخی آن را صرفاً یک استراتژی برای دوران گذار می‌دانند و برخی دیگر آن را ایدئولوژی جدید جمهوری اسلامی قلمداد کردند.

با نگاه به شرایط پیش‌آمده در کشور و جهان این نکته به‌خوبی مشهود است که صدور مجوز برای مذاکرات به این دلیل بود که کشور ازلحاظ شرایط داخلی به مرزی از فشار روانی رسیده بود که کنترل آن به‌سادگی ممکن نبود. فشار روانی ناشی از تحریم و نیز همراهی جریان‌های معاند داخلی به رهبری نظریه‌پردازان فتنه این باور عمومی را ایجاد کرده بوده که تنها راه نجات ملت رابطه با کدخدای زورگو و سازش با اوست تا از این رهگذر تحریم‌ها رفع و معیشت مردم رو به بهبودی رود این خط فکری حتی بعد از صدور مجوز مذاکره ادامه پیدا کرد تا آنجا که رئیس دولت یازدهم آب خوردن مردم را هم به رفع تحریم‌ها گره زد. در چنین شرایطی باید حرکتی متین و منطقی برای رفع این باور عمومی صورت می‌گرفت.

مقام معظم رهبری که سکان‌دار جریان انقلاب اسلامی هستند بارها در صحبت‌های خود مردم و مسئولین را نسبت به این مسئله توجه دادند و هشدار دادند که راهکار رفع مشکلات کشور در داخل کشور است و کلید حل مشکلات در نیویورک و ژنو و لوزان نیست؛ اما این گفتار برای رفع این باور کافی نبود و گاه باید در عرصه عینی چیزی اثبات شود تا یک باور عمومی در جامعه شکل بگیرد و یا یک فکر غلط از جامعه رخت بربندد.

از طرفی با پروژه ایران هراسی که به رهبری ابرقدرت‌های غربی و عمله‌های عربی آن‌ها در منطقه شکل‌گرفته بود جهان در مقابل جریان هسته ایران نگران شده بود و با ابزار رسانه این‌گونه وانمود شده بود که ایران هسته‌ای مساوی است با جهانی پر از آتش این باور باعث شده بود تا دولت‌های مختلف در دنیا بااحتیاط بیشتری با ایران هسته‌ای برخورد کنند.

مجموع شرایط داخلی و خارجی کار را به اینجا رساند تا استراتژی نرمش قهرمانانه در دستور کار کشور قرار بگیرد اما نکته مهم اینجاست که برخلاف فکر و باور برخی برجام و حواشی آن فقط یک استراتژی برای عبور از بحران است و به‌هیچ‌وجه نشان از تغییر ایدئولوژیک جمهوری اسلامی ندارد.

البته گاهی سران دنیا و حتی جمعی از داخلی‌ها از تغییر ماهیت انقلاب با حفظ پوسته آن پس از برجام سخن میگویند و یا بعضی از ابر قدرها از رفتار متفاوت ایران که ترجمه همان تغییر ماهیتی انقلاب است سخن به میان می‌آورند و یا بعضی دیگر از رفتن منکران هلو کاست سخن میرانند اما آنکه خط سیر انقلاب را مشخص می‌کند بارها در سخنان خود از عدم‌تغییر ایدئولوژیک ایران انقلابی در پسا توافق سخن گفته است.

مقام معظم رهبری پس از توافق و چه در گرماگرم آن بارها به استکبارستیزی پسا توافق تأکید کرده و فرموده‌اند که توافق به معنای دوستی با امریکا نیست و ملت ایران همیشه در مقابل استکبار ایستادگی می‌کند و حتی به این مسئله مهم اشاره فرموده‌اند که ما حتی پس از توافق هم از برادران مقاوممان در هرکجای دنیا باشد حمایت خواهیم نمود و نیز در دیدار با مجمع عالی بسیج مستضعفین به‌صراحت از ناامنی اسرائیل پس از توافق سخن گفتند و فرمودند: می‌گوید امنیت اسرائیل باید حفظ شود. اولاً اسرائیل روزبه‌روز ناامن‌تر خواهد شد؛ چه توافق هسته‌اى بشود، چه نشود؛ این را بدانید امنیت اسرائیل تأمین نخواهد شد چه توافق هسته‌اى بشود و چه نشود.

تمام این مواضع و کمپین‌هایی اجتماعی چون کمپین سوزاندن بیرق ابلیس نشان می‌دهد که برجام برای ایران انقلابی یک استراتژی زمان‌دار است و هرگز ایدئولوژی انقلاب باروح حاکم برجام سازگار نیست.

ایران انقلابی چون گذشته چه توافق بشود و چه نشود عاشق مبارزه با صهیونیسم است.